Prelegent

Od trzydziestu lat wykorzystuje sztukę w procesie edukacji, terapii, rozwoju i diagnozy. W swej pracy traktuje dziecko w sposób holistyczny.

Pracuje z dziećmi i dorosłymi z wyzwaniami w rozwoju, oraz ze środowisk zagrożonych patologią. Zajmuje się edukacją twórczą w szkołach i przedszkolach. Była terapeutą Międzynarodowego Instytutu Neurokinezjologii dr Swietłany Masgutowej, wykładowcą kilku uczelni w Polsce. Zakładała Instytut Rozwoju Dziecka w Indiach organizując pracę, szkoląc terapeutów. Jest jego kierownikiem artystycznym i terapeutą. Jest absolwentką i asystentem Europejskiej Szkoły Terapii Czaszkowo – Krzyżowej. 

Opracowała autorską metodę pracy terapeutycznej „ARTETERAPIA metodą KORART”. Od piętnastu lat prowadzi własny Ośrodek Terapeutyczno – Szkoleniowy KORART, w którym pomaga setkom dzieci z różnego rodzaju zaburzeniami i deficytami a także szkoli nowe rzesze terapeutów.

Prowadzi autorskie zajęcia i szkolenia w Polsce, Niemczech, Włoszech, Singapurze, USA i Indiach. 

Autorka książki „Sztuka, która pomaga dzieciom”.

Temat wykładu:

„Wokół zmysłów z atreterapią i jogą.”

O wykładzie: 

Jak ważne są narządy zmysłu w procesie uczenia i rozwoju podkreśla już sama natura rozwijając je i kształtując w ciągu pierwszych dwóch miesięcy po poczęciu. Słuch, węch, smak i dotyk budują nasze poczucie grawitacji, aby dać nam pierwszy obraz świata. Dopiero później, po to aby uzyskać widzenie, jesteśmy w stanie połączyć w całość coraz bardziej skomplikowane obrazy sensoryczne. Sieci nerwowe (o czym była już mowa) wyrastają z naszych doświadczeń zmysłowych i zarządzają całym rozwojem naszego mózgu na wyższym poziomie.

Nasz system szkolnictwa ukierunkowany jest przede wszyskim na dwa zmysły: wzrok i słuch. Szkoła jest więc szkołą wzrokowo –słuchową. Nie zważa na to, że aktywność neuronowa zwiększa się przez bogate otoczenie sensoryczne, im więcej swobody by je badać, tym bardziej wzbogacimy system neuronowy przygotowany do skomplikowanych wzorów uczenia się, myśli i tworzenia. Doświadczenia zmysłowe, zarówno zewnętrzne jak i wewnętrzne kształtują sposób, w jaki sobie wyobrażamy i tworzymy obrazy a przez to również nasze myślenie. Gdy czytamy; mózg przekłada słowa na znane obrazy, tak abyśmy mogli je zrozumieć. Kiedy ich nie znajdujemy, trudno jest nam zinterpretować znaczenie. Nowe uczenie pojawia się, gdy nowe doświadczenia zmysłowe modyfikują, zmieniają i tworzą coraz bardziej skomplikowane wizerunki świata i nas samych. W tych poszukiwaniach ciało bierze pełny udział.

Okres wczesnoszkolny i przedszkolny jest najważniejszym okresem pracy sensorycznej i sensomotorycznej. W wieku pięciu lat ,  półkule mózgowe są wciąż dalekie od bycia w pełni zintegrowanymi, tak jest do dziesiątego roku życia. Przez ten czas dzieci osiągają stan pełnego rozumowania i zdolność do racjonalnego pojmowania życia. Stają się bardziej świadome świata, dorastają do wyższych uczuć. Niezmiernie ważna w procesie uczenia się jest integracja wszystkich zmysłów (sensoryczna). Integracja sensoryczna to procesy percepcji zmysłowej, wrażeń docierających do naszego ciała i integrowanych w układzie nerwowym tak, by mogły być użyte do powstania odpowiednich reakcji. Założeniem arteterapii jest poprawienie jakości przesyłania i organizacji informacji sensorycznej i utworzenie odpowiedniej reakcji adaptacyjnej.

Kto dziś zdaje sobie sprawę, jak  ważny jest dotyk dla odruchu obracania się i że ma swój wkład w głowowo – ogonowy rozwój układu nerwowego (rozwój od mózgu w dół do rdzenia kręgowego) jest ważny w opanowaniu umiejętności sensoryczno – motorycznych. Ma też duży wpływ na rozwój wzroku i do pewnego stopnia słuchu. Zaś zmysł powonienia jest neuroanatomicznie związany z procesem pamięci.

Wiele zaburzeń i dysfunkcji jest wynikiem zaburzeń integracji  sensorycznej. Najczęściej dotyk jest sprawcą zaburzeń i dysfunkcji na różnych poziomach i obszarach mózgu, układach zmysłowych i ruchowych. Ten problem  wykazują dzieci autystyczne, z zespołem Downa, z mózgowym porażeniem i upośledzeniem umysłowym. Obronność dotykową wykazują również dzieci z ADHD i ADD. Obronne reagowanie na bodźce dotykowe przejawia się jako zaburzenia zachowania i zaburzenia emocjonalne. Dotyk jest również formą wzbogacenia wiedzy o środowisku.

Sztuka łącząc formy, techniki i metody daje możliwość wykorzystania wszystkich zmysłów, głównie dotyku ,zaś terapia przez nią w sposób podświadomy stymuluje słabą lub zaburzoną integrację sensoryczną.